شاه عباس وقتی از قزوین به اصفهان می‌رفت دلبسته کاشان شد. کاشان آب داشت، کوه داشت، کویرش دور نبود. مردمانش پر تلاش بودند و هر یک آراسته به هنری، از فرش سرایشان گرفته تا کاشی‌خانه هایشان، ثروتش زبانزد بود و آب چشمه‌ سلیمانیه‌اش چون آب چشم. بر دلش افتاد که در محله فین و در دهانه چشمه‌خانه‌ای آب بسازد تا وقتی که رنج سفر بر تنش نشست، خود را به آب بسپارد.